راز قبر مخفی

اینکه پیامبر وی را پاره تن خود خواند، اینکه هرگاه به سفر می‌رفت، نخست از او خداحافظی می‌‌کرد و چون باز می‌گشت، او نخستین کسی بود که به دیدارش می‌شتافت، اینکه فاطمه را گل باغ بهشت خواند، اینکه فرمودند: خشنودی و ناخشنودی فاطمه، میزانی است برای رضایت و نارضایتی خدا، اینکه او را سرور زنان بهشت خواند، اینکه او را شفیعه روز محشر نامید، اینکه محبت او را بر همه پیروان خود واجب ساخت و آیاتی را که در شأن او نازل شد و بر امتش خواند، از آیه تطهیر و مودت تا سوره کوثر و... صدها که هزاران منقبت و فضیلتی است که در کتب معتبر شیعه و سنی در جلالت و رفعت شأن وی از زبان پیامبر و ائمه به تواتر نقل شده است.
اما با آن همه منزلتی که هیچ کس با مراجعه به وجدان خود، یارای انکار آن را نداشت، پس از رحلت پیامبر، همه آن براهین و دلایل روشنی که بر لزوم حرمت‌داری دردانه پیامبر دیده و شنیده بودند، به یک‌باره دود شد و از آنها چیزی جز خاطره‌ای در اذهان بر جای نماند.

* اما چرا چنان شد؟ 

بیت الاحزان

نامت گل، نشانت گل آذین، یادت گلاب و غروبت گلگون! آن گلی که بهشت با عطر گلبرگ های آن از هوش می رود؛ گلی با هجده گلبرگ بی مثال، با هجده بهار لا یزال.

خوشا به حال هجده بهاری که با تو شکفتند. هجده تابستانی که به بار نشستند؛ هجده خزانی که بر باد رفتند و هجده زمستانی که کفن پوشیدند....

کوه ها حجم عقده های کبود توست و دریاها چکیده اشک های غریب تو. از آن روز که فدک به نام تو شد، فلک قافیه ای در خور یافت و از آن دم که آب مهریه تو شد، سفینه اهل بیت به جریان افتا د. بیت الاحزان تو، پیشگوی کربلا بود و گریه های دردناکت پیش درآمد نینوا. سیمرغ گم شده! مبادا بی تو حقیقت، آشیانه خفاش ها شود و عشق، بازیچه کاکلی ها! مادر پهلو شکسته، دل های شکسته را دریاب.