وقتی همه خواب بودیم...

اگر تا به حال به فیلم های سینمایی ساخت داخل که جدیدا از رسانه ملی پخش شده توجه کرده باشید به این موضوع پی برده اید که بعضی از این فیلم ها بعد گذشت چند سال از اکرانشان در سینما و ویدیو کلوپ ها برای بنده و شما از تلویزیون پخش می شوند.

فیلم هایی که عمدتا در زمان اکرانشان در سینما از گریم ها، پوشش ها و روابطی بین بازیگرانشان استفاده می شد که برای عموم جامعه در آن زمان قابل قبول نبود و با آمیزه های دینی در تضاد بود.

به طور مثال بازیگر خانمی را نشان می دادند بد حجاب، با آرایشی غلیظ که خیلی راحت با رفتارهایی زننده و شوخی های بسیار با مردها ارتباط داشت.

نکته جالب در این است که همین رفتارهای زننده در جامعه امروزی ما به عرف تبدیل شده، در جامعه امروزی دیگری شوخی زن و مرد قباحت ندارد، آرایش غلیظ هم جز لاینفک شده

گذشته از دلایل مادی این موضوع، یک دلیل مهم دیگر هم دارد، دلیل فرهنگی . آنها می گفتند آستانه تحمل جامعه برای این گونه فیلم ها  هنوز مناسب نیست. منظورم از آنها به اصطلاح خودشان روشنفکران است اما در واقع تاریکفکران یا واضح تر بگویم شیطان فکران.

از این جمله آنها چند نکته را می توان دریافت: